آسیب دوم: برداشت نادرست از مفهوم غیبت

آسیب دیگری که در موضوع مهدویت قابل بررسی است،برداشت نادرست و نارسا از مفهوم غیبت است.

غیبت به معنی ناپیدا شدن،پنهان شدن،دور و جدا شدن است.برخی غیبت را به معنای عدم حضور گرفته اند.این معنی درست نیست. غیبت یعنی عدم ظهور. امام حاضر هست امّاظاهر نیست،در بین ماست امّا او را نمی بینیم.

«بِنَفسِی أَنتَ مِن مُغَیِّبٍ لَم یَخلُ مِنَّا :فدای تو که پنهان شده ای امّا از جمع ما بیرون نیستی.»

این که در روایات امام زمان (عج) به حضرت یوسف(علیه السلام) تشبیه شده اند یک جهتش شباهت در غیبت است.

امام باقر(علیه السلام) می فرمایند:

«وَ أَمَّا شَبَهُهُ مِن یُوسُفَ بِب یَعقُوبَ فَالغَیبَهُ مِن خَاصَّتِهِ وَ عَامَّتِهِ وَ إِختِفَائِهِ مِن إِخوَتِهِ : امّا شباهت او به یوسف در غیبت است از اقوام دور و نزدیک و از برادران خود.»

(کمال الدین،ج 1،ص 443)

برادران یوسف برای خرید آذوقه به مصر آمدند .بر یوسف وارد شدند،با او گفتگو کردند امّا یوسف را نشتاختند و پی به هویت و جایگاه او نبردند.

در حقیقت مشکل ما غیبت نیست بلکه غفلت است. پیش از آن که غائب بودن او موضوع عصر کنونی باشد،غافل بودن ما ومضوع است. کدام محبّ بودن یاد محبوب زندگی می کند؟ کدام عاشق و انسان با همّت به دنبال معشوق نمی گردد؟ امام غائب نیست،پرده بر چشم های ما بسته است.

فلسفه غیبت عبارت است از

1-     آزمایش و امتحان الهی

2-بیعت نکردن با ستمگران

     3-نجات از ترور و قتل

     4- قدر شناسی

     5- آمادگی پذیرش

محبوبه صادقی-طلبه پایه پنجم