چون (گناهان) مرا به عفو وگذشت و احسان و نیکی خود در سرای نیستی (دنیا) در حضور نظائر و مانندها(ی من) پوشاندی ( رسوایم نکردی) پس

 از رسوائی های سرای هستی (آخرت) در جایگاه های حاضرین از

فرشتگان ارجمند و پیغمبران گرامی و آنانکه در راه خدا کشته شده اند و نیکوکاران پناهم ده

از همسایه ای که بدی هایم را از او پنهان مینمودم ، و از خویشاوندی که در کارهای پنهانی خود از او شرم میداشتم

پروردگاررا من به ایشان (همسایه و خویشاوند) در راز پوشی اعتماد ننمودم ،

و به تو ای پروردگارم در آمرزش برای خود اعتماد نمودم ، و توئی سزاوارتر کسی که به او اعتماد گردد

و بخشنده تر کسی که به او رو آورده شود ، و مهربانتر کسی که از او مهربانی خواسته شود پس به من رحم فرما.