علّامه مجلسی در تبیین این جمله می گوید: عبارت «من کشته اشکم»، یعنی: کشته ای که به اشک و گریه نسبت داده می شود و سبب جاری شدن اشک است، یا با اشک و آه و ناله کشته می شود، که معنای اوّل، اظهر است.۳

البتّه به نظر می رسد وجه نخست، به دلیل انطباق با احادیثی که به آنها اشاره شد و همسویی با جایگاه امامت و عظمت روحی امام حسین(ع)، مُتَعین (قطعی) است و نه اظهر (نزدیک تر به واقع). در واقع، جمله «أنا قتیل العبرة»، به یک پدیده مهم و تنبّه آفرین اجتماعی و تاریخی اشاره دارد که کشته شدن هیچ کس در طول تاریخ، به اندازه کشته شدن سید الشهدا، غم انگیز و گریه آور نبوده و نیست.

در طول تاریخ، انسان های بسیاری کشته شده اند که کسی بر آنها نَگریسته و بسیاری نیز کشته شده اند و گریه بر آنها، موقّت بوده و بسیاری نیز کشته شده اند و تنها گروه خاصّی را متأثّر کرده اند؛ امّا تحقیقا در باره هیچ کس جز امام حسین(ع) گزارش نشده است که همه پیامبران از آدمِ ابو البشر تا خاتم انبیا، و خاندان پیامبر خدا(ص) و جمعی از اصحاب پیامبر خدا(ص) قبل از ولادتش، بر او گریسته باشند و نیز فرشتگان، پریان، حیوانات و زمین و آسمان بر او گریه کرده باشند و حتّی دشمن بر او گریسته باشد. در طول تاریخ، کسی را سراغ نداریم که مردمی بیش از یکهزار و سیصد سال، بر او بگریند.

آری! سید الشهدا، «کشته اشک» است؛ اشکی که تا وقتی انتقام خون همه مظلومان تاریخ را از ستمگران باز نستاند و آرمان های حسینی را به رهبری فرزند بزرگوارش، مهدی آل محمّد، در جهان تحقّق نبخشد، همچنان بر گونه های مؤمنان راستین و علاقه مندان به خاندان رسالت، جاری خواهد بود.

منبع: بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت دانشنامه امام حسین(ع)، ج ۱۰، ص ۳۸.

…………………………………………………………………………………………………………….

پاورقی:

1.. ر. ک، ص ۳۴، ح ۲۷۶۵.

2.. مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص ۳۱۸، ح ۱۲۰۸۴.

3.. بحار الأنوار، ج ۴۴، ص ۲۷۹.

صفحات: 1· 2