نخل های بی حرکت ، نخل های بی سر

بوی خاک و خون و حصار بی حس شهر

که با صدای پا ، یا تیری می شکند

گریه کودک بی مادر، مادر بی کودک

و چشمان منتظر که صدای شب را در خود جای می دهد

و تا روزی شکسته شود شب شوم

پوتین های کثیف ، خاک پاک را آلوده می کند

باید که شکسته شود ، له شود ، پای دشمن ، قلب سنگ دشمن

و…

و اما می آیند از کرانه های نور با امواجی از عشق می خوانند.

آیه های سبز عشق

و اینان مقلدان کوی دل اند

که پرده شب را پاره خواهند کرد

باز شد درهای فتح

و این بار پا می گذارند یاران سرخ با آئینه

با یک بغل ایثار و شهامت و تبسم

قفل لب را باز می کند

چقدر زیباست آزادی و سر افرازی

صدایی از دریا با خروش ، بدون تامل

خبری بر تمامی باغ برای تمام مردم

شهر شهیدان شهر خون خرمشهر آزاد شد