شعر آیت الله صافی برای اربعین حسینی

اربعين است و دل از سوگ شهيدان خون است
هر كه را مى‌نگرم غمزده و محزون است

زينب از شام بلا آمده يا آنكه رباب
كز غم اصغر بى‌شير، دلش پرخون است

يا كه ليلى به سر قبر پسر آمده است
كاشكش از ديده روان همچو شط جيحون است

مادر قاسم ناكام كه مى‌نالد زار
بهر آن طلعت زيبا و قد موزون است

در ره كوفه و در شام و سرا ظلم يزيد
كس نپرسيد زسجّاد كه حالت چون است

دختر شير خدا ناطقه‌ي آل رسول
كز نهيب سخنش كفر و ستم موهون است

كرد ايراد چنان خطبه و ثابت بنمود
كه يزيد شقى از دين خدا بيرون است

زنده دين مانده ز تصميم و ز ايثار حسين
حق و حرّيت و اسلام به او مديون است

هان بياييد و ببينيد كه در راه خدا
صحنه‌ي رزم ز خون شهدا گلگون است

آه و افسوس كه كشتند لب تشنه امام
زخم بر پيكر پاكش ز عدد افزون است

قصّه‌ي كرب و بلا قصه‌ي صبر است و قيام
به فداكارى و جانبازى و دين مشحون است

تا ابد نام حسين بن على در تاريخ
با ثبات قدم و نصرت حق، مقرون است

جاودان عزت حزب الله و انصار خدا است
خيمه‌ي باطل و احزاب دگر وارون است

هر كه در حصن ولايت رود از روى خلوص
ز آتش دوزخ و آن هول و خطر، مأمون است

«لطفى» از عاقبت كار مكن قطع اميد
كه به الطاف حسين بن على ميمون است

منبع:http://www.fardanews.com