امروز 8 آبان و بیست و چهارم ذی ‌الحجه روز مباهله
روز مباهله روزى است كه پيامبر مكرم اسلام، عزيزترين عناصر انسانى خود را به صحنه مى‌آورد. نكته‌ى مهم در باب مباهله اين است: “و انفسنا و انفسكم” در آن هست؛ “و نساءنا و نساءكم"(آل عمران:61) در آن هست؛ عزيزترين انسان ها را پيغمبر اكرم انتخاب مي كند و به صحنه مى‌آورد براى محاجه‌اى كه در آن بايد مايز [جداکننده] بين حق و باطل و شاخص روشنگر در معرض ديد همه قرار بگيرد.
هيچ سابقه نداشته است كه در راه تبليغ دين و بيان حقيقت، پيغمبر دست عزيزان خود، فرزندان خود و دختر خود و اميرالمؤمنين را - كه برادر و جانشين خود هست - بگيرد و بياورد وسط ميدان؛ استثنائى بودن روز مباهله به اين شكل است. يعنى نشان دهنده ‌ى اين است كه بيان حقيقت، ابلاغ حقيقت، چقدر مهم است؛ مى ‌آورد به ميدان با اين داعيه كه مي گويد بيایيم مباهله كنيم؛ هر كدام بر حق بوديم، بماند، هر كدام بر خلاف حق بوديم، ريشه‌كن بشود با عذاب الهى.
همين قضيه در محرّم اتفاق افتاده است به شكل عملى؛ يعنى امام حسين (عليه الصلاه و السلام) هم براى بيان حقيقت، روشنگرى در طول تاريخ، عزيزترين عزيزان خود را بر ميدارد مى ‌آورد وسط ميدان. امام حسين (عليه‌السلام) كه مي دانست حادثه چه جور تمام خواهد شد؛ زينب را آورد، همسران خود را آورد، فرزندان خود را آورد، برادران عزيز خود را آورد. اينجا هم مسئله، مسئله‌ى تبليغ دين است؛ تبليغ به معناى حقيقى كلمه؛ رساندن پيام، روشن كردن فضا؛ ابعاد مسئله‌ ى تبليغ را اين جورى ميشود فهميد كه چقدر مهم است. در آن خطبه “من رأى سلطانا جائرا مستحلّا لحرم اللَّه ناكثا لعهداللَّه… و لم‌يغيّر عليه بفعل و لا قول كان حقّا على اللَّه ان يدخله مدخله"؛ يعنى وقتى او دارد فضا را به اين شكل آلوده مي كند، خراب ميكند، بايد يا با فعل يا با قول آمد روشنگرى كرد و امام حسين (عليه‌السّلام) اين كار را انجام ميدهد، آن هم با اين هزينه ‌ى سنگين؛ عيالات خود، همسران خود، عزيزان خود، فرزندان اميرالمؤمنين، زينب كبرى، اينها را بر مي دارد مى‌آيد وسط ميدان. بیانات در دیدار با جمعی از طلاب و روحانیون ( ۱۳۸۸/۰۹/۲۲)