آسیب پنجم 

  ملاقات گرایی

بدون تردید رویت امام زمان (عج) و ملاقات با آن حضرت در دوران غیبت کبری امری ممکن بوده و واقع شده است.

اَلا فَمَن ادَََّعی  المُشاهَدَهَ قَبلَ خُرُوجِ السُفیانیَّ و الصَّیحه فَهُوَ کاذِبٌ مُفتَرٌ

هرکس قبل از خروج سفیانی و صیحه آسمانی ادعای روایت کند دروغگو و مفتر است (الغیبه طوسی ص 34)

آیت الله جوادی آملی در این زمینه می فرماید:

در خیلی موارد است که انسان،بیمار دارد،شفا پیدا می کند؛گمشده ای دارد پیدا می کند؛اما آیا اینها وسیله ی شخص حضرت است یا اولیای فراوانی که زیر نظر آن حضرت هستند ویا شاگردان فراوانی که دارند؟

یا اینکه یکی از اولیای خود را اعزام می کند؟هیچ برهانی بر مساله نیست که مثلا آن شخص که گمشده ای را به منزل می رساند یا مشکل شخص را حل می کند، شخص حضرت باشد.اولیای فراوانی در خدمت و تحت تدبیر حضرت هستند؛حضرت ممکن است به یکی از آنهادستور داده باشند و آن مشکل حل شده باشد.در بعضی موارد آن تمثیلات نفسانی را انسان مشاهده می کند و خیال می کند واقیت است.این بخش اولی که مشهود است تمثیلات نفسانی بوده وبایداز واقعیت بینی جدا شود.در بخش دوم که حقیقتا کسی را می بیند و مشکل او حل می شود یا شفای مرضی بوده،یا گمشده را به مقصود می رساند،در اینجا نیز هیچ برهانی ندارد که حضرت باشد یا شاگردی از شاگردان او…بخش سوم آن است که نظیر مرحوم بحرالعلوم خدمت آن حضرت می رسند.این را هم بعضی منکر هستند.این هیچ استبعادی ندارد بلکه امکان هم دارد.