مسجد در جایگاه اصیل خود یک الگوی ارزش گذاری است. ارزش های فراموش شده در مسجد مطرح می شود. در آن جا نیازمند و ثروتمند، رئیس جمهور، وزیر، فرمانده و سرباز، امتیازهای مادّی و ظاهری را در کنار می نهند و همه در کنار یکدیگر و دوش به دوش هم می ایستند.
در مسجد، تنها ارزش های حقیقی همچون تقوا و جهاد مطرح است. بر پایه فقه اسلامی شایسته است آنان که از فضیلت هایی همچون علم، تقوا، ایثار و جهاد برخوردارند، در صف اوّل نماز جماعت بایستند.[۱] این امر خود نوعی ارزش گذاری و ترویج ارزش های اصیل است.
در مسجد پیامبر (ص) گاه کسانی یافت می شدند که نه تنها از جهاد و ایثار بویی نبرده بودند؛ بلکه از راه های گوناگون، نفاق و دو دستگی را در جامعه ترویج می نمودند و عملاً با پیامبر اکرم (ص) به رویارویی می پرداختند. آنان با این حال انتظار داشتند در مسجد جایگاهی والا داشته باشند.
مسلمانان این گونه افراد را از مسجد طرد می کردند؛ زیرا آنان با الهام از رهنمودهای رسول خدا (ص) جاهای حسّاس مسجد را از آن مسلمانان مؤمن، متعهد و ایثارگر می دانستند. آری مسجد، خانه دفاع از ارزش ها و مسجدیان، نگاهبان ارزش های اسلامی است.

برگرفته از: http://islampedia.ir
________________________________________
[۱]. طباطبایی یزدی،سید محمّد کاظم، العروه الوثقی، ص ۳۰۰، فی مستحبّات الجماعه.