چکیده مقاله
معیارها و اصول کار آفرینی
«کارآفريني» که در واقع فرايند تأسيس يک شغل برمبناي يک فکر و يک ايده ي نو است. در ميان عوامل توليد کار، جايگاه ممتازي دارد، به ويژه که با انسان و اراده ي او سرو کار دارد. از اين رو، مي تواند جهت گيري هاي مختلف و متفاوتي داشته باشد. که آثار فردي و اجتماعي متفاوتي نيز در سطح هر جامعه بر جاي خواهد گذاشت. این مقاله سعی دارد به معیارها و اصول کار و تلاش بهتر در جامعه اسلامی بپردازد در ذیل به خلاصه ای از مطالب این مقاله می پردازیم به امید اینکه در زندگی مورد استفاده قرار گیرد.
اولین موضوع این تحقیق در
مورد تأثير آموزه هاي ديني در تقويت فرهنگ کارآفريني است که از آموزه هاي ديني براي تبديل کارآفريني به فرهنگ و پيوند آن با هنجارهاي اجتماعي مي توان از ابزارهاي معنوي تشويقي و تنبيهي فراواني استفاده نمود. وهمچنین می پردازیم به: کارآفريني به عنوان تکليف و وظيفه که کار و تلاش در نگرش ديني براي تأمين نيازهاي فردي و اجتماعي ضرورتي اجتناب ناپذير است که تمامي لحظات زندگي را در بر مي گيرد. از اين رو، در آموزه هاي ديني از آن به عنوان وظيفه و تکليف ياد شده است.
class="MsoNormal" style="text-align: right; line-height: 17.25pt; margin: 0cm 0cm 0pt; unicode-bidi: embed; direction: rtl; vertical-align: top;" dir="rtl">کارآفريني به عنوان جهاد د راه خدا که در آموزه هاي ديني کارآفرين مانند جهادگري دانسته شده است که در صحنه ي کارزار با دشمنان خدا به نبرد پرداخته و از حريم دين دفاع مي کند.کارآفريني وسيله ي سعادت که هدف از کار و تلاش در گفتمان دینی و انقلابی تنها دنیا و مادیات نیست ، بلکه آباد کردن آخرت و تهیه توشه مناسب برای جهان ابدی منظور است ،
و همچنین کارآفريني وسيله ي عزت نفس ، اسلام اجازه نمي دهد انسان در صورت امکان حتي در سخت ترين شرايط از کار و تلاش و سازندگي دست بردارد و در نتيجه عزت و آبروي خود را زير سؤال ببرد .
کارآفريني وسيله ي تقرب الهي، بنابراين، در يک نظام اجتماعي، که بر اساس آموزه هاي نبوي بنا نهاده شده است، اهداف نهايي فعاليت ها بايد الهي باشد. اگر فعاليتي بر اين اساس صورت گيرد، ديگر رفاه و آسايش فردي به تنهايي مورد نظر قرار نمي گيرد، بلکه آسايش و رفاه شخصي وقتي مطلوب است که آسايش و رفاه ديگران را نيز در پي داشته باشد . دوري از رحمت خدا ، در نگرش ديني، زيست گوارا و رحمت الهي شامل حال فرد و جامعه اي مي شود که تمامي اعضاي آن به کار و تلاش سازنده دست يازند و در هيچ زماني از سعي و تلاش و کوشش باز نايستند.
کار آفرينان در رديف انبيا ،ايمان بي بهره از کار و تلاش سازنده ادعايي است خالي از معني و ارزش. بدين جهت، بهترين ها و شايسته ترين ها، که انبياي الهي (عليهم السلام) هستند، پيشتازان وادي کار و تلاش و کوشش اند .
در بخش دوم از این تحقیق به سیره عملی امام علی (علیه السلام) پرداخته می شود که عبارت است از: امام علی (علیه السلام) و اهتمام به کار مضاعف، که این خود در دو موضوع خلاصه می شود:
1-رفتار امام علی (علیه السلام) در کار
2-.سنت گفتاری امام علی (علیه السلام)، و نیز سخنان امام علی (علیه السلام) درباره كار، از جهت هنجاری و ارزشی بودن مفاد و بهره وری كار و نظم كاری، به چند دسته تقسيم می شود.
الف. هنجاری بودن كار (ناهنجار بودن تنبلی ) ب. ارزشی بودن كار. در قسمت دیگر به دو نکته دیگر اشاره می شود: بهره وری كار: پديده بيكاری از مشكلات جدی جوامع امروزی است و بيكاری پنهان كه در واقع روی ديگر سكّه كاهش بهره وری كار به شمار می آيد.
و تقوای اجتماعی كار: شيوه امام علی (علیه السلام) در مسأله كار و تلاش، بايد با اين رويكرد در مفهوم تقوا تفسير شود. و در آخر نیز از کلام گهر بار رهبران فرزانه حضرت امام خمینی و حضرت آیت الله خامنه ای گفته شده است به امید بهترین استفاده از آنها .
زینب صادقی حداد زواره
معاون پژوهش مدرسه علمیه زینب کبری (س) اردستان