پاسخ: يکي از علايم ظهور آن حضرت که در بعضي روايات از نشانه هاي حتمي شمرده شده، خروج شخصي به نام «دجال» است. وي يک طاغوت پرتزوير و حيله گر است که عده بسياري را به دنبال خود مي کشد.
ما در اينجا به همان روشي که به معرفي سفياني پرداختيم، دجال و خصوصيات و ويژگيهايش را مورد بررسي قرار مي دهيم. در روايات براي او صفات گوناگون و عجيبي ذکر شده است که با هم مي خوانيم:
حتمي بودن خروج او: امير المؤمنين (ع) از پيامبر اکرم (ص) نقل مي کند که فرمود: «پيش از قيامت ده امر حتمي واقع مي شود: خروج سفياني، دجال، دود، دابه الارض، خروج قائم، طلوع خورشيد از مغرب، نزول عيسي، فرورفتن در مشرق جزيره العرب، بيرون آمدن آتشي از قعر يمن که مردم را به محشر براند.» [1] .
نام و نسب او: عده اي گويند که نام دجال صائد بن صيد يا ابن صياد است، و برخي مخالف راي ايشان را گفته اند. در کتابهاي لغت، دجال، به معني کذاب است، و فعل آن را به معني «آب طلا و آب نقره دادن» نوشته اند. دجال را در زبانهاي فرانسه و انگليسي، «آنتي کريست» ناميده اند که به معني دشمن و ضد مسيح است. [2]
خصوصيات فردي او: حضرت امير المؤمنين (ع) مي فرمايد: «او چشم راست ندارد، و چشم ديگرش در پيشاني اوست، و مانند ستاره صبح مي درخشد، چيزي در چشم اوست که گويي آميخته به خون است. وي در يک قحطي سختي مي آيد، و بر الاغ سفيدي سوار است…». [3] .
و در صحيح مسلم در کلام رسول خدا (ص) دجال چنين توصيف شده است: «او مردي چاق، سرخ رو، با موي سرمجعد، و اعوراست، چشمش همچون دانه انگوري است که بر روي آب قرار گرفته باشد.» [4] .
عقيده او: امير المؤمنين (ع) مي فرمايد: «او با صداي بلندي فرياد مي زند که بين مشرق و مغرب، صدايش را جن و انس و شياطين مي شنوند (به فرض صحت روايت، ممکن است اين عمل به وسيله راديو و تلويزيون صورت بگيرد) و مي گويد: اي دوستان من! به سوي من آييد. من هستم کسي که آفريده است، پس استوار ساخته و مقرر کرده و
هدايت نموده است. من پروردگار برتر شما هستم.» [5] .
مکان خروج: اميرالمؤمنين (ع) مي فرمايد: «او از شهري که آن را اصفهان مي گويند و قريه اي که معروف به «يهوديه» است بيرون مي آيد.» [6] .
مرگ او: رسول خدا (ص) مي فرمايد: «دجال در امت من بيرون مي شود در چهل روز، پس خداوند عيسي بن مريم را مامور مي کند او را طلب مي کند و از بين مي برد.» [7] .
و امير المؤمنين (ع) ضمن يک خطبه طولاني فرمود: «مهدي (ع) با يارانش از مکه به بيت المقدس مي آيند، و در آن مکان بين آن حضرت با دجال و ارتش او، جنگ واقع مي شود، دجال و ارتش او مفتضحانه شکست مي خورند، به طوري که از اول تا آخر آنها به هلاکت مي رسند و دنيا آباد مي شود و حضرت مهدي (ع) عدالت و قسط را در جهان به پا مي دارد، و طبق روايتي آن حضرت دجال را در کناسه کوفه به دار مي زند.» [8] .
بعضي از علماء چون شيخ صدوق رحمه الله عليه - با استناد به پاره اي از روايات از جمله روايت امير المؤمنين (ع) - معتقدند که غرض و هدف الهي، بر اين تعلق گرفته است که دجال زنده باشد و کسي نتواند او را بکشد تا دجال آينده باشد. [9] .
محدث قمي (ره) گويد: در روايت ابو امامه است که رسول خدا (ص) فرمودند: «هر مؤمني که دجال را ببيند آب دهان خود را بر روي او بيندازد و سوره مبارکه حمد را بخواند، تا سحر آن ملعون دفع شود و در او اثر نکند. چون او ظاهر شود، عالم را پر از فتنه و آشوب نمايد، و ميان او و لشگر قائم (ع) جنگ واقع شود، بالاخره آن ملعون به دست مبارک حضرت حجت (ع) يا به دست عيسي بن مريم (ع) کشته شود.» [10] .
البته عقيده شيعه بر اين است که امام مهدي (ع) است که دجال را مي کشد، نه عيسي.
با توجه به خصوصياتي که ذکر شد و در بعضي موارد با هم اختلاف دارند، بعضي معتقدند: همان گونه که از ريشه لغت «دجال» از يک سو و از منابع حديث از سوي ديگر استفاده مي شود، دجال منحصر به فرد معيني نيست، بلکه عنواني است کلي براي افراد پرتزوير و حيله گر که براي کشيدن توده هاي مردم به دنبال خود از هر وسيله اي استفاده مي کنند، چنانکه پيامبر اکرم (ص) فرموده است: «هر پيامبري بعد از نوح قوم خود را از فتنه دجال بر حذر داشت و من نيز شما را برحذر مي دارم.» [11] .
ممکن است که اين نظر درست باشد، چون اگر از مفاهيم رمزي و کفايي روايات مورد بحث صرف نظر کنيم، بيشتر آنها از نظر ضوابط سندي، اخبار واحدي مي باشند که چندان معتبر نيستند.

[1] اثبات الهداه، شيخ حر عاملي، ج 7، ص 405.
[2] مهدي موعود، ترجمه و نگارش علي دواني، ص 972.
[3] همان ماخذ، ص 965.
[4] صحيح بخاري، ج 9، باب 1094، ح 1947.
[5] مهدي موعود، ترجمه و نگارش علي دواني، ص 965.
[6] همان ماخذ.
[7] صحيح مسلم، با شرح نووي، ج 18، ص 65.
[8] اثبات الهداه، شيخ حر عاملي، ج 7، ص 239.
[9] کمال الدين و تمام النعمه، شيخ صدوق، ص 529.
[10] منتهي الآمال، شيخ عباس قمي، ج 2، ص 336.
[11] صحيح ترمذي، باب ماجاء في الدجال، ص 42.

منبع: يکصد پرسش و پاسخ پيرامون امام زمان، عليرضا رجالي تهراني، انتشارات نبوغ

11ـ استغاثه به وجود مقدس امام عجل الله تعالی فرجه الشریف: در بعضی از روایات از آن بزرگوار به “غیاث المضطر المستکین” تعبیر شده است.

توسل و استغاثه بر اهل البیت علیهم السلام، سیره دائمی بزرگان و صلحا و علما شیعه بوده و حتی ائمه هدی علیهم السلام نیز به وجود مقدس ایشان توسل می جسته اند.

مرحوم عاملی در روایتی نقل می کنند که هنگامی که حضرت زهرا سلام الله علیها بین دیوار و در مجروح شدند، به دنبال علی علیه السلام … بودند، و ناله “یا ابن الحسن” سرمی دادند، و به وجود مقدس امام عصر حضرت حجه بن الحسن عجل الله تعالی فرجه الشریف استغاثه جستند.

12 ـ تجدید بیعت با امام علیه السلام: براساس پاره ای از روایات، تجدید بیعت بعد از هر نماز واجب و یا در هر جمعه مستحب است.(مکیال المکارم و منتخب الاثر)

و در روایتی از امام صادق علیه السلام نقل شده که «هر کس بعد از نماز صبح و بعد از نماز ظهر بگوید: “اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم"، نمی میرد مگر آنکه حضرت را ببیند و بشناسد.»(بحارالانوار، ج 86، ص 77، باب 39)

صفحات: 1· 2

6ـ انتظار فرج: امام صادق علیه السلام فرمودند: «بخشی از ویژگیهای ائمه علیهم السلام عبارت از تقوی، پاکدامنی و خیرخواهی … و صبر در انتظار فرج است.» (منتخب الاثر، آیت الله صافی، ص 498، به نقل از بحارالانوار)

در بسیاری از روایات، پرفضیلت ترین اعمال، انتظار فرج دانسته شده است. (منتخب الاثر، آیت الله صافی، ص 493 ـ 500)

در بسیاری از احادیث در باب انتظار فرج بیان شده که هر گاه یکی از منتظران حضرت به رحمت الهی رفت، چنانست که در میان سپاه امام و یا در میان چادر (خیمه) حضرت به شهادت برسد.

در بعضی از روایات تعبیر شده که چنین شخصی مثل کسی است که با رسول خدا صلی الله علیه و آله در برابر کفر جهاد کرده باشد.

7 ـ اظهار علاقه وافر برای ملاقات با آنحضرت.

8 ـ ذکر فضائل و مناقب آنحضرت، و شرکت در مجالس امام شناسی.

9 ـ صدقه برای سلامتی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف.

10 ـ بجا آوردن حج و عمره و زیارت مشاهد مشرفه به نیابت از امام: اعمالی که به نیابت از امام زمان علیه السلام بجا آورده می شود در واقع هدیه ای از جانب عاشقان و شیفتگان به ایشان است.

ادامه دارد …

1ـ دعا برای امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و خود تا به معرفت حضرتش نائل شویم. ائمه هدی علیهم السلام نیز همواره بر این مهم تکیه داشته اند.امام صادق(علیه السلام) دعایی به “زراره” تعلیم کرده و می فرمایند : «… اگر زمان غیبت را درک کردی چنین دعا کن: اللهم عرفنی نفسک فإنک إن لم تعرفنی نفسک لم أعرف نبیک. اللهم عرفنی رسولک فإنک إن لم تعرفنی رسولک لم أعرف حجتک. اللهم عرفنی حجتک فإنک إن لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی» (منتخب الاثر ـ آیت الله صافی گلپایگانی حدیث 1 ص 501 ـ به نقل از غیبت نعمانی، کافی، کمال الدین) همچنین دعاهای دیگری که در کتب ادعیه و …
زیارات بدان اشاره شده، خصوصا دعای معروف«اللهم کن لولیک الحجه ابن الحسن … » که بحمدالله در بین جامعه شیعه بسیار معروف و مشهور است.

2 ـ شناخت صفات و سیره امام علیه السلام: بدیهی است که یک عاشق دلباخته امام و یک منتظر حقیقی باید بداند که محبوبش از چه صفاتی برخوردار بوده، و چه سیره و روشی را در زندگی و سایر شئونات آن دارد.
در این راستا، مطالعه آیات و روایات فراوانی که در ارتباط با وجود مقدس حضرت بقیه الله الاعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف بیان شده، بسیار سودمند است.

3 ـ رعایت ادب در همه موارد: امامی که واجب الاطاعه و حجت خدا بر تمامی اهل زمین است، نامش محترم و یادش بسیار گرامی است. او پیشوای همه و چشم بینای خدا در بین مخلوقات اوست. روزی اهل زمین به یمن وجود اوست و هر کس که به مرتبه ای از مراتب کمال می رسد از پرتو عنایات حضرت حق است که از مسیر امامت به ما رسیده است.

4 ـ عشق و علاقه نسبت به حضرت: مرحوم سیدعبدالکریم کفاش، هفته ای یک مرتبه به محضر آن حضرت مشرف می شد. او در ری در جوار حضرت عبدالعظیم حسنی می زیست. در یکی از تشرفاتش، حضرت از او می پرسند: سیدعبدالکریم! اگر ما را نبینی چه خواهد شد؟ پاسخ می دهد: آقا حتما می میرم. حضرت در پاسخ فرمودند: «اگر چنین نبودی ما را نمی دیدی» (مشعل هدایت ج 2 ص 129 ـ مبحث امکان تشرف ـ از استاد حاج شیخ حسین گنجی)
شناخت صفات و سیره امام علیه السلام: بدیهی است که یک عاشق دلباخته امام و یک منتظر حقیقی باید بداند که محبوبش از چه صفاتی برخوردار بوده، و چه سیره و روشی را در زندگی و سایر شئونات آن دارد

5 ـ علاقه مند کردن دیگران به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف: طبیعی است که هر کس به چیزی علاقمند باشد درصدد تبلیغ و ترویج آن برآمده و آنرا به دیگران معرفی خواهد کرد، چه رسد به اینکه وجود مقدس خاتم الاوصیا عجل الله تعالی فرجه الشریف باشد.

                                                                                                                               ادامه دارد…

پرسش: با چه کارهايي مي توانيم به حضرت مهدي^(عج) تقرب بجوييم؟

پاسخ: تقرب به حضرت در سايه عمل به دستورات دين حاصل مي‌شود. در اين ميان توجه به چند عمل پيشنهاد مي‌شود:
1ـ نماز در اول وقت مخصوصاً همراه با جماعت؛
2ـ خدمت صادقانه به مردم و تلاش براي حل مشکل آنان؛
3ـ تلاوت قرآن و نافله شب و احسان به والدين؛
4ـ دقت فراوان در مال که از راه حلال باشد؛
5ـ صله رحم؛
6ـ دوري از جمع مال دنيا و دنيا طلبي.
در کتاب دلايل الامامة در جريان ديدار امام عصر(عج) با علي بن مهزيار آمده است که آن بزرگوار فرمود: علت دوري شما از ما اين است که شما به جمع مال روي آورديد و به ضعفاء ظلم مي‌کنيد و قطع رحم کرده‌ايد، و اين علت دوري شما از ما است.

موعظه علی (علیه السلام) به مردم:

خدا شما را بیامرزد، اعمال نیکو براساس نشانه های روشن (راه ورسم آشکار عترت پیامبر(صلی ا… علیه واله وسلم)) انجام دهید،

زیرا که راه روشن است و شما را به خانه امن و امان دعوت میکند.

هم اکنون در دنیایی زندگی می کنید

 که می توانید رضایت خدا را به دست آورید. با مهلت و آسایش خاطری که دارید

اکنون نامه عمل سرگشاده و قلم فرشتگان نویسنده، در حرکت است.

بدن ها سالم و زبان ها گویاست

توبه مورد قبول و اعمال نیکو را می پذیرند

نهج البلاغه/ خطبه 94/ بند4

 مدعیان مهدویت  

 مهدی باوری عمری به درازای تاریخ اسلام دارد.پیامبر اکرم-صل الله علیه و آله وسلم-و ایمه معصومین-علیهم السلام- و کثرت روایات همواره سعی در زنده نگه داشتن اندیشه مهدویت داشته اند.کثرت روایات و شایع بودن این تفکر موجب شده است تا افرادی به گزاف ادعای مهدویت نمایند.این ادعا ریشه در هوا وهوس مدعیان وجهل و نا آگاهی مردم داردهمچنان نیز ادامه دارد.البته برخی از شخصیت ها خود مدعی مهدویت نبوده اند بلکه افرادی به انگیزه های خاص آنان را به عنوان موعود معرفی کرده اند.پشتیبانی برخی قدرت ها از مدعیان مهدویت وکسب پیروزی بر دشمنان با ایجاد امید در پیروان،یکی دیگر از علل چنین ادعایی است.جاذبه قوی مهدویت و اصالت آن زمینه ساز طمع ورزی افراد سودجو و منحرف شده است.برخی از این فرقه های انحرافی قبل از تولد امام عصر(عج)شکل گرفته اند؛مانند:کیسانیه،زیدیه،ناووسیه،اسماعیلیه.

آسیب پنجم 

  ملاقات گرایی

بدون تردید رویت امام زمان (عج) و ملاقات با آن حضرت در دوران غیبت کبری امری ممکن بوده و واقع شده است.

اَلا فَمَن ادَََّعی  المُشاهَدَهَ قَبلَ خُرُوجِ السُفیانیَّ و الصَّیحه فَهُوَ کاذِبٌ مُفتَرٌ

هرکس قبل از خروج سفیانی و صیحه آسمانی ادعای روایت کند دروغگو و مفتر است (الغیبه طوسی ص 34)

آیت الله جوادی آملی در این زمینه می فرماید:

در خیلی موارد است که انسان،بیمار دارد،شفا پیدا می کند؛گمشده ای دارد پیدا می کند؛اما آیا اینها وسیله ی شخص حضرت است یا اولیای فراوانی که زیر نظر آن حضرت هستند ویا شاگردان فراوانی که دارند؟

ادامه »

آسیب سوم: استبعاد ظهور یا استعجال

عجله کردن در ظهور یا دور انگاشتن آن و غفلت از آمادگی،یکی از آسیب های مهدویت است.

استعجال: یعنی عجله کردن و درخواست چیزی قبل از رسیدن زمان آن و نحقق شرایط و مقدمات لازم،این امر باعث می شود اعتقادها و باورها سست شده و منتظر،شوق خود را از دست بدهد.

مهزم گوید به امام صادق(علیه السلام)عرض کردم:

فدایت شوم این امر(ظهور)چه زمانی رخ می دهد؟به درازا کشید.فرمود:آرزومندان خطا کردند،عجله کنندگان هلاک شدندو آنان که تسلیم اند،نجات یافتند و به سوی ما باز می گردند.(الغیبة نعمانی/ص284)

صاحب مکیال المکارم چهارده پیامد برای استعجال ظهور ذکر کرده اند.برخی از آنها عبارتند از:

1. پیروی از مدعیان ظهور                                         

2. یاس از تحقق ظهور

3. رد اخبار ظهور و فرج

4. استهزاء و تمسخر

5. زمینه فراهم شدن برای مدعیان مهدویت

6. اعتراض به قضا و قدر الهی

7. ترک دعا برای تعجیل فرج

شتاب در امری که تحقق آن به دست خداست و زمان وقوع آن از اسراری است که ما خبر نداریم،باعث می شود روحیه گله مندی و اعتراض پیدا شده و خدای ناکرده به انکار امام منجر می شود.

اگر حقیقت غیبت درک شود،و بدانیم حضور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه )در زمان غیبت،مانند خورشید پشت ابر منشأ اثر و نورانیت است و بدانیم ظهور از سنت های الهی است که با فراهم شدن شرایطش تحقق می یابد،هرگز در این امر شتاب نخواهیم کرد.

توصیه به بردباری و صبر در زمان غیبت در کنارانتظارفرج،برای همین است،همان طور که استعجال،آسیب خطرناکی است،استبعاد ظهور و دور پنداشتن آن نیز آسیب جدی و پر ضرری است.افرادی که ظهور را دور می شمارند،هرگز آماده نبوده و نوعی رخوت و سستی در آنان پیدا می شود. حصار شکستن،هنجارشکنی و عبور از حدود و مرزهای الهی شاخصه ی چنین تفکری است. اینان با سهل انگاری نسبت به مهدویت و حاشیه نگری به این مهم،نقشی برای آن در تربیت دینی و شخصیتی و اجتماعی در نظر نمی گیرند.چنین نگاهی منجر به تجرّی و فراموش  کردن وظیفه می شود.

ادامه دارد…

آسیب دوم: برداشت نادرست از مفهوم غیبت

آسیب دیگری که در موضوع مهدویت قابل بررسی است،برداشت نادرست و نارسا از مفهوم غیبت است.

غیبت به معنی ناپیدا شدن،پنهان شدن،دور و جدا شدن است.برخی غیبت را به معنای عدم حضور گرفته اند.این معنی درست نیست. غیبت یعنی عدم ظهور. امام حاضر هست امّاظاهر نیست،در بین ماست امّا او را نمی بینیم.

«بِنَفسِی أَنتَ مِن مُغَیِّبٍ لَم یَخلُ مِنَّا :فدای تو که پنهان شده ای امّا از جمع ما بیرون نیستی.»

این که در روایات امام زمان (عج) به حضرت یوسف(علیه السلام) تشبیه شده اند یک جهتش شباهت در غیبت است.

ادامه »

به نام خدا

مهدویت و اعتقاد به امام زنده ی غایب برخاسته از مبنای اعتقادی مستحکمی است که ریشه در براهین عقلی و نقلی دارد.مهدی باوری یکی از بارزترین و بدیهی ترین مسایل اسلامی است که مورد تایید همه مسلمانان بوده وصدها روایت آن را مطرح ساخته اند.

مهدی شناسی دروازه شناخت خدا و گریز از مرگ جاهلی است.

ادامه »